UITDAGING OM DEZE ZONDVLOED TE DOORSTAAN (Chris, English version below)

Verdomme! Wat kan het hier regenen. Sinds we drie dagen geleden in Zuid Afrika zijn aangekomen, kijken we tegen een asgrauwe hemel aan die meer water uitspuugt dan de Victoria Falls in Zimbabwe in een etmaal. We hebben vanaf ons balkon uitzicht op zee en ik kijk elk uur of er een hele grote boot aankomt met twee giraffen, twee olifanten, twee leeuwen en een kapitein die Noach heet!

Al sinds wij deze reis aan het voorbereiden zijn en we links en rechts noemen dat we naar Zuid Afrika gaan, werden we gewaarschuwd voor het gebrek aan drinkwater in Kaapstad. Nou, ik neem aan dat dat nu opgelost is.

Wat mij verbaast, is de nonchalance waarmee de Zuidafrikanen met al dat kostbare regenwater omgaan. Kim, de mevrouw die ons ontving bij aankomst in ons appartement, vond het vooral sneu voor ons dat het ging regenen en dertien graden werd. Persoonlijk zou ik de vlag uitsteken als ik hier mijn ingegraven watertanks eindelijk tot aan de rand toe kon vullen met het lang verwachte goud uit de hemel. Maar om mij heen kijkend, zie ik eigenlijk helemaal geen ingegraven watertanks. Zelfs geen bovengrondse watertanks!

Wat ik wel zie zijn kleine rivieren die ontstaan op de wegen die allemaal aflopen naar de kust. Kolkend stroomt het de heuvels af, om vervolgens laag gelegen land onder water te zetten en uiteindelijk nutteloos weg te stromen in de zee. Ik ben geen expert, maar volgens mij kunnen  mensen die verstand hebben van de opvang van regenwater, en hoe dat her te gebruiken in het huishouden, goud verdienen in Zuid Afrika.

Anyway, voor ons is de uitdaging om als gezin deze zondvloed te doorstaan. Zolang de Ark niet aanmeert zullen we het met z’n vijven moeten rooien. We hebben ooit in de Blue Mountains in Sydney vier dagen in dit weer in een camper doorgebracht, waar we na 12 films, heel veel mist en geen enkele blauwe berg van ellende zijn weg gereden.

Nu slaan we ons er redelijk doorheen. De grijze muur waar we tegenaan kijken leverde zoveel associatie met een schoolbord dat we tien dagen eerder dan gepland maar aan het schoolwerk van de kinderen zijn begonnen. Onze puber ligt bij voorkeur met haar regenjas aan in bed, maar heeft zich inmiddels een aantal keer verwaardigd om zich af te koppelen van haar telefoon, om met ons een gesprek te voeren. Eigenlijk is niemand nog echt chagrijnig geworden, en waar dat dreigt weet Paulien tijdig het onweer af te leiden. We hebben geluncht op een prachtig plekje waar de zee de lagune in wordt geperst, maar toen we daarna het uitkijkpunt bovenop de berg bezochten en er bijna twee kinderen de berg af waaiden, hebben we ze doornat weer ingeladen en de warmte van ons appartement weer opgezocht.

Zelf begeef ik me twee keer per dag naar de Pick ’n Pay, de lokale variant op Albert Heijn. Ik ken er inmiddels redelijk de weg. Bijzonder is wel dat het er binnen bijna net zo hard regent als buiten. Vanochtend had ik het gevoel dat ze vlak na de opening enigszins overvallen werden door het hemelse water toen ik op verschillende plekken plassen zag staan. Maar vanmiddag stonden er middenin die plassen halfvolle emmers met hier en daar een bord met de waarschuwing ‘wet floor’. Morgen nog één dag regen, en dan gaat de zon weer schijnen.

Chris

CHALLENGE TO SURVIVE THIS DELUGE
Damn! It can rain here. Since we arrived in South Africa three days ago, we are looking at an ash-gray sky that spits more water than the Victoria Falls in Zimbabwe in a day. We have a sea view from our balcony and every hour I expect to see a big boat with two giraffes, two elephants, two lions and a captain named Noah!

Ever since we were preparing this trip and we called left and right that we would go to South Africa, we were warned about the lack of drinking water in Cape Town. Well, I assume that is now solved.

What surprises me is the nonchalance with which the South Africans deal with all that precious rainwater. Kim, the lady who received us on arrival in our apartment, thought it was sad for us that it started to rain and became thirteen degrees. Personally, I would celebrate the day I could finally fill my buried water tanks up to the edge with the long awaited gold from heaven. But looking around me, I actually do not see any buried water tanks at all. Even no above ground water tanks!

What I do see are small rivers that originate on the roads that all run down to the coast. Gently, it flows down the hills, to submerge low-lying land and eventually to run away uselessly into the sea. I am not an expert, but I think people who know about rainwater collection and how to use it in the household can earn gold in South Africa.

Anyway, for us the challenge is to endure this flood as a family. As long as the Ark does not moor, we will have to survive with five of us. In the Blue Mountains in Sydney we once spent four days in a motorhome, where after 12 films, lots of fog and not seeing one blue mountain, we finally decided to drive off.

Now we pass reasonably through it. The gray wall we are looking at has produced so much association with a blackboard that we started ten days earlier than planned schoolwork of the children. Our adolescent daughter is preferably in her bed with her raincoat on, but has in the meantime disconnected herself from her telephone once in a while, to have a conversation with us. Actually, nobody has become really grumpy, and where that threatens Paulien knows how to distract the storm in time. We had lunch at a beautiful spot where the sea is squeezed into the lagoon. When we next visited the viewpoint on top of the mountain and almost two children were blowing down the mountain, we took them, completely drenched, back to the warmth of our apartment again.

I myself go twice a day to the Pick 'n Pay, the local grocery store. I now know the way reasonably well. What is special is that it rains inside almost as hard as outside. This morning I had the feeling that, just after the opening, they were slightly overwhelmed by the heavenly water when I saw puddles in various places. This afternoon there were half-full buckets in the middle of those puddles, with here and there a sign with the warning 'wet floor'. Tomorrow one more day of rain, and then the sun will shine again.

Chris