VAN NEPAL NAAR CHINA IS LETTERLIJK EEN WERELD VAN VERSCHIL (Chris, English version printed below)

Als Trump een Chinees was, dan had die muur tussen Mexico en de Verenigde Staten er al lang gestaan. Het is ongelooflijk hoe doelgericht, energiek en effectief Chinezen te werk gaan. Een paar duizend jaar geleden bouwden ze al een muur van 6000 kilometer lengte om het land te verdedigen, en deden ze dankzij de inzet van karavanen eeuwenlang handel met het westen via de duizenden kilometers lange zijderoute. Tegenwoordig proberen ze Amerika als grootste economische wereldmacht van de troon te stoten door het Belt and Road Initiative, een poging om via wegen en scheepvaartroutes China met de rest van de wereld te verbinden. Wij belanden in China na ruim twee weken Nepal. Groter had het contrast niet kunnen zijn.

Wereldwijd zijn bedrijven uit het land van de rijzende zon niet meer weg te denken. Toen we op de  Keniaanse savanne waren zagen we de snelwegen van en naar Nairobi aangelegd worden door een Chinees bedrijf. In Suriname was de nieuwe snelweg naar vliegveld Zanderije een door Chinezen aangenomen project. Ook de bosbouw was er grotendeels verpacht aan Chinese partijen, en de gemiddelde supermarkt in Suriname is een Chinees familiebedrijf. In Nieuw-Zeeland en wellicht binnenkort Australië mogen buitenlanders geen onroerend goed meer kopen omdat ze bang zijn dat het land wordt overgenomen door Chinezen. Er leven 80 miljoen mensen van Chinese afkomst buiten China, die ergens in de wereld hun ondernemersgeest ontplooien. Uiteraard konden wij bij onze verkenningstocht rond de wereld het thuisland van dit resultaatgerichte volk niet overslaan.

Voor ons is het contrast echter gigantisch. Komend vanuit Nepal is het op de grens tussen beide landen gelegen Himalayagebergte niet alleen fysiek een bijna niet te nemen hindernis. Ook qua beleving, welvaart en mentaliteit liggen Nepal en China mijlenver uit elkaar. Nepal ging jarenlang gebukt onder een burgeroorlog nadat in 2001 de kroonprins zijn hele familie met een AK67 vervroegd liet reïncarneren. Vervolgens werd het land, inmiddels republiek geworden, in 2015 getroffen door een gigantische aardbeving. Volgens de Verenigde Naties leeft 30% van de mensen in Nepal onder de armoedegrens. Het land produceert en exporteert nauwelijks iets en moet het vooral hebben van het Himalaya-toerisme. Jonge mensen in Nepal gaan vaak in het buitenland werken. In het Midden-Oosten kunnen ze aan de slag voor een aaneengesloten periode van twee jaar, en ook in andere Aziatische landen kunnen jonge Nepalezen meer verdienen dan in hun thuisland.

De burgeroorlog die Nepal begin van de 21e eeuw jarenlang in zijn greep hield werd veroorzaakt door het uit China overgewaaide Maoïsme, dat ten doel had ook van Nepal een communistische heilstaat te maken. Wellicht dat de Nepalezen van vandaag daarom economisch liever tegen India aanhangen dan tegen het inmiddels zeer welvarende China. In China leeft minder dan 5% van de mensen onder de armoedegrens, een percentage dat lager is dan in Nederland (8,8%) en de Verenigde Staten (18%). Wellicht heeft het iets met een verschillende definities van armoede te maken, maar armoedebestrijding in China is wel een prioriteit waar heel veel geld voor wordt vrij gemaakt.

In de dichtbevolkte gebieden is het in Nepal extreem vies. De uitlaatgassen van o.a. de uit India geïmporteerde Tata trucks zijn er verstikkend en de hoeveelheid plastic en ander afval langs de weg en in de rivieren is schokkend. Maar neem het de Nepalezen eens kwalijk: met een gemiddeld maandloon van € 200 hebben mensen wel iets anders aan hun hoofd dan de boel schoon houden. En midden in al die troep is het land zich nog steeds aan het herpakken na de aardbeving van 2015. De tektonische platen onder India en Azië schuiven ter hoogte van Nepal over elkaar. Zo is de Himalaya ontstaan. Maar het betekent ook dat er eens in de 350 jaar een grote aardbeving plaatsvindt die ze dus vier jaar geleden voor hun kiezen hebben gekregen.

Vijftien jaar geleden was ik in Peking en verbaasde me over de drukte, de smog en het nog typisch Aziatische straatbeeld: druk, een eindeloze hoeveelheid winkeltjes met een ogenschijnlijk chaotisch en nutteloos assortiment, gaten in de weg, chaotisch verkeer, families op straat etc. Met dat in mijn achterhoofd is de buitenwijk van de door 22 miljoen mensen bewoonde Chinese hoofdstad, waar wij nu een appartement hebben gehuurd, een complete verrassing. De eerste ochtend heb ik het gevoel dat ik op zondag door Amsterdam Zuid-Oost wandel. Gezinnen met kleine kinderen doen boodschappen, de wegen zijn  breed en goed onderhouden, de auto’s zijn nieuw, er worden overal nieuwe appartementen gebouwd, en het is schoon op straat. Extreem schoon zelfs, overal wordt geveegd en gepoetst. Parken, bermen en openbare gebouwen worden onderhouden, iets waar de Nepalezen in Kathmandu nooit aan toe lijken te komen. 

Ondanks alle ellende zijn Nepalezen een vriendelijk volk. Op elke plek waar wij verblijven proberen mensen het ons naar de zin te maken. Dat in tegenstelling tot veel Chinezen. Negatief effect van hun doelgerichtheid is het schaamteloos voordringen in het verkeer en in wachtrijen. Ik moet me bedwingen om zo af en toe een al te vlug Chineesje dat ons gezin tracht te passeren niet met een vloeiende tackle tegen de grond te werken. En er zijn er al een paar die in hun poging een enkele seconde tijdwinst te boeken, ongewild een confrontatie zijn aangegaan met mijn rugzak.   

Nepal was een fantastische, chaotische en indrukwekkende ervaring. De Himalaya was van een ongeëvenaarde schoonheid, de natuur in het laagland met wilde neushoorns, tijgers, olifanten en krokodillen avontuurlijk, het Boeddhistische klooster in Pharping een verrassende ervaring van innerlijke rust, en Kathmandu een overkokende snelkookpan van door mensen gecreëerde chaos. Terwijl ik langzaam mijn balans weer een beetje begin te vinden, vervolgen we onze ontdekkingstocht door China. Later meer daarover … 

FROM NEPAL TO CHINA IS LITERALLY A WORLD OF DIFFERENCE
If Trump were a Chinese, that wall between Mexico and the United States would have been there already. It is incredible how targeted, energetic and effective Chinese people work. A few thousand years ago they already built a wall of 6000 kilometers to defend the country, and thanks to the use of caravans they traded for centuries with the west via the thousands of kilometers long silk route. Today, they are trying to overthrow America as the world's largest economic power amongst others through the Belt and Road Initiative, an attempt to connect China to the rest of the world via roads and shipping lanes. As a family we end up in China after more than two weeks in Nepal. The contrast could not have been greater.

Worldwide, companies from the land of the rising sun are indispensable. When we were on the Kenyan savannah we saw the highways to and from Nairobi being built by a Chinese company. In Suriname, the new highway to Zanderije Airport was a project accepted by the Chinese. Forestry was also largely leased to Chinese parties, and the average supermarket in Suriname is a Chinese family business. In New Zealand and perhaps soon Australia, foreigners are no longer allowed to buy property because they are afraid that the land will be taken over by the Chinese. 80 million people of Chinese descent live outside China, who develop their entrepreneurial spirit somewhere in the world. Of course we were unable to skip the homeland of this result-oriented people during our exploration of the world.

For us, however, the contrast is huge. Coming from Nepal, the Himalayas located on the border between the two countries are not only physically an almost impossible obstacle. Nepal and China are also miles apart in terms of experience, prosperity and mentality. Nepal suffered from a civil war for years after the crown prince made his entire family reincarnate prematurely with an AK67 in 2001. Subsequently, the country, which has since become republic, was hit by a gigantic earthquake in 2015. According to the United Nations, 30% of people in Nepal live below the poverty line. The country hardly ever produces and exports anything, and it must mainly rely on Himalayan tourism. Young people in Nepal often go to work abroad. In the Middle East they can work for a continuous period of two years, and in other Asian countries young Nepalese can earn more than in their home country.

The civil war that kept Nepal in its grip for years at the beginning of the 21st century was caused by Maoism, which had come over from China and which was also intended to turn Nepal into a communist state. Perhaps that is why today's Nepalese prefer economically to India rather than nowadays prosperous China. In China, less than 5% of people live below the poverty line, a percentage that is lower than in the Netherlands (8.8%) and the United States (18%). It may have something to do with different definitions of poverty, but combating poverty in China is a priority for which a lot of money is made available.

In the densely populated areas, it is extremely dirty in Nepal. The exhaust gases from, among other things, the Tata trucks imported from India are suffocating and the amount of plastic and other waste along the road and in the rivers is shocking. But blame the Nepalese: with an average monthly wage of € 200, people have something else on their mind than keeping things clean. And in the midst of all that mess, the country is still picking up after the earthquake of 2015. The tectonic plates under India and Asia slide over at Nepal. This is how the Himalayas came into existence. But it also means that there is a major earthquake once every 350 years that they were given four years ago.

Fifteen years ago I was in Beijing and was amazed by the bustle, the smog and the still typical Asian street scene: busy, an endless amount of shops with an apparently chaotic and useless assortment, holes in the road, chaotic traffic, families on the street etc. With that in mind, the suburb of the Chinese capital inhabited by 22 million people, where we have now rented an apartment, is a complete surprise. The first morning I have the feeling that I am walking through Amsterdam South-East on Sunday. Families with small children do their shopping, the roads are wide and well maintained, the cars are new, new apartments are being built everywhere, and the streets are clean. Extremely clean even, everywhere people are wiping and cleaning. Parks, roadsides and public buildings are maintained, something that the Nepalese in Kathmandu never seem to care about.

Despite all the misery, Nepalese are friendly people. Everywhere we stay, people try to make us happy. That in contrast to many Chinese. The negative effect of their targeting is shamelessly pushing through traffic and queues. I have to restrain myself from occasionally taking down a too quick little Chinese, trying to pass our family, with a smooth tackle. And there are already a few who, in their attempt to save a few seconds in time, inadvertently entered into a confrontation with my backpack.

Nepal was a fantastic, chaotic and impressive experience. The Himalayas were of unparalleled beauty, nature in the lowlands with wild rhinos, tigers, elephants and crocodiles adventurous, the Buddhist monastery in Pharping a surprising experience of inner peace, and Kathmandu a boiling pressure cooker of man-made chaos. As I slowly begin to regain my balance, we continue our journey of discovery through China. More about that later …