LIEVE, STOERE, GRAPPIGE VINCE (Chris & Paulien, English version below)

Hey vriend! Vandaag ben je 9 jaar geworden, gefeliciteerd daarmee. In Oezbekistan nog wel, een paar dagen voordat we terug vliegen naar Amsterdam. Al negen jaren genieten we dus elke dag van jouw vrolijke aanwezigheid. Jouw energie, humor en karakter zijn een feest om dagelijks te ervaren.

Negen jaar! Terwijl we nog zo met je hadden afgesproken dat jij voor altijd 8 zou blijven. Net zoals toen je 7 en 6 was trouwens. Maar het blijkt een moeilijke opgave om je aan deze afspraak te houden. Logisch, want je groeit op en de tijd tikt weg zonder dat je het merkt. Het gaat sneller dan je denkt.

Wat was het een feest om het afgelopen jaar met jou op reis te zijn. We weten hoe je geniet van het samen zijn als gezin, van de trektochten met de camper, van de dieren die we overal ter wereld zien. Hoe vaak heb je ons verbaasd met je kennis over een dier, waarvan wij de naam niet eens kennen. Soms heb je het gezien bij je idool Freek, op TV of YouTube. Maar vaak ook heb je erover gelezen in één van je tientallen bladen en tijdschriften die over dieren gaan. Wat heb je genoten van de walvissen, dolfijnen, slangen, de neushoorns in Nepal, de dierentuin van Steve Irwin, de jungle in Suriname en alle dieren op de savanne in Kenya.

Dankzij je grappen en verhalen hebben we overal ter wereld gelachen. Ik ben jaloers op je gevoel voor humor, en hoe je de sfeer vaak positief verandert. Met je pretogen en die smile op je gezicht moeten mensen al lachen voordat je bent uitgepraat. Voor ons als ouders is dat weleens lastig. Want ook als we een keer boos op je zijn, tover je met een opmerking of een gezichtsuitdrukking een lach op ons gezicht.     

Eén van onze favoriete gezamenlijke bezigheden, behalve vissen, is youtuber Dylan Haegens kijken. Los van het feit dat we vaak lachen om dezelfde grappen, ben je ook in staat om al die dialogen uit je hoofd te leren en op elk willekeurig moment te herhalen. Dankzij jou zijn sommige van die uitdrukkingen gaan behoren tot ons gezinsjargon: ‘Je wordt bedankt Rick!’ En ook voor scènes in films en series, en dialogen uit stripboeken lijk je soms een fotografisch geheugen te hebben. Je kunt ze herhalen tot we er bijna gek van worden.

En dan niet te vergeten je moppen. Ik zal nooit het moment vergeten dat we samen op Leconfield in Australië in een slaapzak in de openlucht sliepen. We lagen er misschien 15 minuten en in die tijd hadden we het gehad over de dieren die ons wellicht in onze slaapzakken zouden komen opzoeken: slangen, spinnen, honden, dingo’s of kangoeroes. Toen het even stil bleef dacht ik dat je in slaap was gevallen. Totdat je zei: ‘Pap, ik ken een mop’. Uiteraard wilde ik die horen, maar wel met de afspraak dat we daarna zouden gaan slapen. Nadat je uitverteld was zei je: ‘Ik ken er nog één. Oh nee, twee. Of eh, drie denk ik’. Het valt niet mee om jou op zo’n moment iets te weigeren. Dus drie moppen verder zei ik welterusten. Weer tien minuten later zeg je: ‘Pap, ik ken nóg een mop …’. Ik weet niet hoeveel er nog volgden, maar uiteindelijk zijn we in slaap gevallen.

Eén ding mogen we natuurlijk niet vergeten: je knuffels! Nooit ga je naar bed, zonder ons expliciet een innige knuffel te geven. En we mogen ook nooit de deur uit zonder jouw stevige omarming. Ook je zussen, die zo af en toe natuurlijk graag ruzie met je maken, waar jij overigens steeds uitgesprokener op reageert, worden dagelijks door jou geknuffeld. Inmiddels zijn we erachter dat die jaarlijkse afspraak dat je niet ouder wordt niet haalbaar is. Maar kunnen we dan alsjeblieft afspreken dat je ons altijd blijft trakteren op die geweldige knuffels van je?

Geniet van je negende verjaardag, die we niet alleen in Samarkand, maar een paar dagen later ook in Amsterdam zullen vieren. Succes komend jaar als we weer thuis zijn, wij aan het werk en jij weer naar school. We zullen je permanente aanwezigheid missen.

We houden oneindig van je, je bent een topper man!
Dikke knuffels van ons.

DEAR, COOL AND FUNNY VINCE
Hi buddy! Today you turned 9, congratulations on that. Still in Uzbekistan, a few days before we fly back to Amsterdam. We have been enjoying your cheerful presence every day for nine years. Your energy, humor and character are a celebration to experience every day.

Nine years! While we agreed with you that you would stay 8 forever. Just like when you were 7 and 6 by the way. But it seems to be a difficult task to stick to this agreement. Logical, because you grow up and time ticks away without you noticing. It goes faster than you think.

What a joy it was to be traveling with you in the past year. We know how you enjoy being together as a family, the travels with the camper, the animals we see all over the world. How often have you surprised us with your knowledge about an animal, the name of which we don't even know. Sometimes you have seen it with your idol Freek, on TV or YouTube. But often you have read about it in one of your dozens of books and magazines about animals. You enjoyed the whales, dolphins, snakes, rhinos in Nepal, Steve Irwin's zoo, the jungle in Suriname and all the animals on the savannah in Kenya.

Thanks to your jokes and stories, we have laughed all over the world. I'm jealous of your sense of humor, and how you often positively change the atmosphere. With your laughing eyes and that smile on your face, people laugh before you even have finished talking. This is sometimes difficult for us as parents. Because even if we are angry with you once in a while, with a comment or a facial expression you make us laugh again.

One of our favorite joint activities, apart from fishing, is watching youtuber Dylan Haegens. Apart from the fact that we often laugh at the same jokes, you are also able to memorize all those dialogues and repeat them at any given moment. Thanks to you, some of those expressions have become part of our family jargon: ‘Thank you, Rick!’ And also for scenes in films and series, and dialogues from comic books you sometimes seem to have a photographic memory. You can repeat them until it almost drives us crazy.

And not to mention your jokes. I will never forget the moment that we slept in sleeping bags in the open-air at Leconfield in Australia. We lay there maybe 15 minutes and during that time we had talked about the animals that might come to visit us in our sleeping bags: snakes, spiders, dogs, dingos or kangaroos. When it stopped for a moment I thought you fell asleep. Until you said, ‘Dad, I know a joke.’ Of course I wanted to hear that, but with the agreement that we would go to sleep afterwards. After you had finished telling, you said: ‘I know one more. Oh no, two. Or eh, I think three.’ It is not easy to refuse you at such a moment. So three jokes further I said goodnight. Again ten minutes later you say: ‘Dad, I know another joke ...’. I don't know how many more followed, but in the end we fell asleep.

We should of course not forget one thing: your hugs! You never go to bed without giving us a firm hug. And we can never leave the house without your firm embrace. Also your sisters, who occasionally like to argue with you, to which you react more and more strongly, are cuddled by you every day. Since we have discovered that the annual agreement that you are not getting older is not feasible, can we please agree that you will always treat us to your wonderful hugs?

Enjoy your ninth birthday, which we will not only celebrate in Samarkand, but also in Amsterdam a few days later. Good luck next year when we are back home, we at work and you back to school. We will miss your permanent presence.

We love you infinitely, you are a great guy!
Big hugs from us.