OVER (MIJN) GRENZEN HEEN (Paulien, English version printed below)

We zijn tijdens dit jaar al heel wat landgrenzen gepasseerd. En elk land gaf weer een ander gevoel. Sommige vertrouwd, westers, en andere totaal onbekend. We leren veel van mensen die we ontmoeten, proberen ons aan te passen waar nodig en zijn nieuwsgierig naar de gebruiken, cultuur en hoe mensen samen leven. Hoe vaak wij al niet tegen elkaar gezegd hebben: ‘wat denk je, zouden we hier kunnen wonen?’ Wat in het geval van Chris en mijzelf een stuk vaker met een ja wordt beantwoord wordt dan wanneer we het de kinderen vragen. Maar daar gaat deze blog helemaal niet over. Het gaat over mijn eigen grenzen, en hoe ik deze nogal eens moet verleggen onderweg. Ik kan je vertellen, je wordt onderweg een stuk makkelijker!

Persoonlijke hygiëne
Waar ons thuis weer een heerlijke douche wacht is het onderweg nogal eens afzien. Ik zal niet teveel in detail treden, maar je kan je er vast wel iets bij voorstellen. Iets met vuil, haren, laf waterstraaltje, geen warm (en zelfs geen lauw) water, dieren die je vergezellen … Dus het komt nogal eens voor dat je dat douchebezoekje blijft uitstellen omdat je hoopt dat de volgende douche beter zal zijn. Dan volstaat een plens koud water in het gezicht, deootje en gaan! Het scheelt dat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten dus we knijpen graag een ‘oogje’ (of in dit geval een neusje) dicht. En we houden ons voor dat het thuis allemaal weer goed zal komen.

Toiletbezoeken
Hier kan ik inmiddels een boek over schrijven. Het eerste deel van de reis ging het nog wel maar in Azië is het toch echt een ander verhaal. Mijn grootste overwinning? Het hurktoilet… Want in sommige landen is dat nog de standaard. In hotels zijn meestal nog de vertrouwde potten, maar we zijn soms lang onderweg. Dus op een gegeven moment kon ik er niet meer onderuit. En ook meteen een toilet voor gevorderden, namelijk in de trein. Ooit geprobeerd om in de trein je balans te bewaren terwijl je op je hurken zit? Ik kan inmiddels  met enige trots zeggen dat ik mijn hand er niet meer voor omdraai. Oefening baart kunst!

Extreme activiteiten
Mijn oudste dochter is nogal avontuurlijk aangelegd. Van wie ze dat heeft? Geen idee. Zeker niet van mij. Zij wil het liefst haar dagen zipplinend, raftend, paardrijdend en achtbanend doorbrengen. Ook Vince begint, ondanks twee oudere zussen steeds stoerder te worden: hij springt overal van af, houdt van enge beesten, en mag tot zijn afgrijzen vaak niet alleen in attracties waar wij overigens het liefst helemaal niet in gaan. Die laat ik dus graag aan Chris over. Niet dat hij er zo dol op is, maar dan trek ik mijn vrouw-kaart. Mannen zijn zo graag stoer, dus als papa word je geacht om dat soort adrenaline activiteiten met je kinderen te doen. Tenminste, dat is mijn bescheiden mening. Maar soms moet ik van mezelf ook meedoen. Omdat je niet de boeken in wil als moeder die het altijd af laat weten. Dus heb ik me al een paar keer over enorme afgronden laten zippen, en zag ik mezelf met reddingvest op een zwemband van een woeste rivier af drijven. Ik ben er nog niet over uit of dit soort activiteiten me jonger of juist ouder maken 😉

Kruipende wezens
Okay, deze lijst kan heel lang worden. Je ziet nogal eens wat onderweg, zeker op de tropische plekken. Dus ik zal me beperken tot een paar highlights. Mijn grootste achievement was waarschijnlijk eten in gezelschap van een vogelspin. De medewerkers van de lodge hadden hem zelfs een naam gegeven ‘Freddy’. Want hij woont daar, precies in de eetzaal waar wij geacht worden om drie keer per dag een maaltijd te nuttigen, diep in de binnenlanden van Suriname. En het is echt een flinke, groter dan mijn hand, met echte haren die hij kan kammen, zo lang zijn ze. En Freddy woont daar niet alleen, dat maakt het nog spannender. Freddy is zo aardig om op zijn post te blijven, dan weet je tenminste waar hij zit. Maar zijn familie? Die kan overal zijn. Zo plukte een medewerker een andere spin uit het lage dak van de keuken. Net zo’n dak als onze hut. Vince, niet door enige angst geremd, nam die spin maar al te graag in zijn handen. Kijk mam! Maar mam is even een blokje om gegaan, ik zie het wel op de foto’s. Tegenwoordig adem ik diep in, tel tot 10 en doe mijn ding zo snel mogelijk. Ze zitten in de douche, naast het toilet, in het smalle gangetje waar je doorheen moet , er zat er zelfs een in een klamboe waar dochterlief (nog banger dan ik) net een uurtje in had liggen lezen. Ik hoef haar reactie vast niet nader toe te lichten. Hotelmanagers, tuinmannen, de werkster, we hebben ze hoofdschuddend langs zien komen, meestal de spin met hun hand oppakkend, zich afvragend waar alle commotie voor nodig was. In een enkel geval ontsnapte de spin en werden we geruststellend toegesproken: hij is vast geschrokken en naar buiten gegaan. Tja…

In Costa Rica, terwijl we even zaten te relaxen op de bank, liep een schorpioen onder de deur door, zo de huiskamer in! En dan moet je daar nog een paar weken slapen hè?! Behalve spinnen hadden we gekko’s in klamboes, muggen met of zonder malaria en dengue, steekvliegen, slangen, een heleboel beesten waarvan ik de naam niet eens ken, en slaapplekken waar je weliswaar niks ziet, maar weet dat alles om je heen kruipt, glijdt, zoemt, ratelt en piept. Ik heb het gedaan en ik leef nog! Maar voor het eerst in mijn leven verlang ik naar de Hollandse huisspin.

PUSHING MY BOUNDARIES (Paulien)
We have already crossed many country borders during this year. And each country gave a different feeling. Some familiar, western, and others totally unknown. We learn a lot from people we meet, try to adapt where necessary and are curious about the customs, culture and how people live together. How often we have already said to each other: "What do you think, could we live here?" What is answered a lot more often with a yes in the case of Chris and myself than when we ask the children. But this blog is not about that at all. It is about my own limits, and how I often have to push them along the way. I can tell you, you'll get a lot easier on the way!

Personal hygiene
Where our home is having a wonderful shower, it is often hard to find a reasonable one along the way. I will not go into too much detail, but maybe you can imagine something with it. Something to do with dirt, hair, cowardly water jet, no warm (and even no lukewarm) water, animals that accompany you ... So it happens quite often that you keep postponing that shower visit because you hope that the next shower will be better. Then a splash of cold water is enough in the face, you apply some deodorant and you can go! Fortunately the whole family has the same issues, so we are all a bit smelly here and there. But we tell ourselves that everything will be alright when we are back home.

Toilet visits
I can now write a book about this. The first part of the journey went well but in Asia it is really a different story. My biggest win? The squat toilet ... Because in some countries that is still the standard. Hotels usually have the familiar pots, but we sometimes have a long journey. So at some point I could not get away from it anymore. And my first was an advanced toilet, can you believe it?, namely in the train. Ever tried to keep your balance on the train while you squat? I can now say with some pride that I am not turning my hand around it anymore. Practice makes perfect!

Extreme activities
My oldest daughter is rather adventurous. Whose she got it from? No idea. Certainly not me. She would prefer to spend her days zipping, rafting, horseriding and roller coastering. Vince, too, despite two older sisters, is starting to become tougher: he jumps off everything, loves scary animals, and, to his horror, is often not allowed by himself in attractions that we prefer not to go at all. So I'd like to leave that to Chris. Not that he loves it so much, but then I draw my woman-card. Men love to be tough, so as a dad you are supposed to do that kind of adrenaline activity with your children. At least, that's my humble opinion. But sometimes I also have to participate. Because you don't want to be in the books as a mother who always chickened out. So a few times I have let myself be zipped over huge abysses, and I saw myself drifting down a wild river in a tube with a lifejacket. I am not sure yet whether this type of activity makes me younger or older 😉

Crawling creatures
Okay, this list can be very long. You often see something on the way, especially in the tropical places. So I will limit myself to a few highlights. My biggest achievement was probably eating in the company of a bird spider. The employees of the lodge had even given him a name "Freddy". Because he lives there, exactly in the dining room where we are supposed to eat a meal three times a day, deep in the inlands of Suriname. And it's really a big one, bigger than my hand, with real hair that he can comb, that's how long they are. And Freddy doesn't live there alone, it makes it even more exciting. Freddy is so nice to stay at his post, at least you know where he is. But his family? They can be anywhere. For example, an employee picked another spider from the low roof of the kitchen. Just a roof like our cabin. Vince, not restrained by any fear, gladly took that spider in his hands. Look mom! But mom just went around the block, I can see it later in the pictures. These days I take a deep breath, count to 10 and do my thing as quickly as possible. They are sitting in the shower, next to the toilet, in the narrow corridor that you have to go through, there was even one in a mosquito net where my dear (more frightened than me) daughter had just been reading for an hour. I don't need to explain her reaction. Hotel managers, gardeners, the maid, we have seen them come in,  shaking their heads, usually picking up the spider with their hands, wondering what all the commotion was needed for. In some cases the spider escaped and we were comfortably addressed: it was probably shocked and went outside. Well ...

In Costa Rica, while we were relaxing on the couch, a scorpion walked under the door, right into the living room! And then you have to sleep there for a few weeks, right ?! Besides spiders, we had geckos in mosquito nets, mosquitoes with or without malaria and dengue, stab flies, snakes, a lot of animals whose name I don't even know, and we were sleeping in places where you don't see anything, but you know that everything crawls, slides buzzes, rattles and beeps around you. I did it and I'm still alive! But for the first time in my life I long for the Dutch house spider.