DAT DIE MENSEN ZO’N PRESIDENT HEBBEN IS ERG GENOEG (Chris, English version below)

Terwijl wij in Florida kerst en nieuwjaar vieren met familie, zien we #realdonaldtrump dagelijks liegen op de nationale televisiezenders. Overheidsmedewerkers krijgen niet betaald tijdens de shutdown, en het land is verdeeld in twee groepen: vóór en tégen de muur tussen Mexico en de VS. Zelden heb ik in een democratisch land een president gezien die zo polariserend werkt als de huidige Amerikaanse. Minder druk dan over de muur, de uitgaven van zijn liefdadigheidsstichting, de inmenging van de Russen en de sexcapades van Trump, lijkt de gemiddelde Amerikaan met zijn klimaatbeleid.

In zijn commentaren en speeches doet Donald Trump denken aan de slechtste dictators in de meest primitieve bananenrepublieken. Waar Amerika ooit stond voor vooruitgang, kansen en mogelijkheden, is het land momenteel verworden tot een in zichzelf gekeerde, onbetrouwbare partner waar binnenlandse crises een constructief buitenlands beleid blokkeren. Dat is dan even mijn persoonlijke mening hè?! In een tijdperk waarin iedereen de meest primitieve letterdiarree op social media mag posten, lijkt me dat geen bezwaar.  

Veel last hebben wij overigens niet van de shutdown. Een bezoekerscentrum in een National Park is onbemand omdat de medewerkers geen loon uitbetaald krijgen. In het briefje op de deur wordt gevraagd om begrip. Dat brengen we uiteraard graag op als meelevende buitenlanders. Dat die mensen zo’n president hebben is al erg genoeg, en dat ze geen loon krijgen nog veel vervelender.   

Dankzij de komst van opa en oma, (schoon)zus, zwager en neefjes hebben we een prachtig programma met stad (Miami), strand, Florida Keys, Everglades (met heel veel alligators en andere dieren), en uiteraard de onvermijdelijke pretparken in de omgeving van Orlando. Hoewel ik zelf altijd wat moeite heb met de betekenis van het woord ‘pret’ als het gaat om pretparken, vind ik het themapark Kennedy Space Center wel gaaf. Vanaf het moment van binnenkomst wordt je gebrainwashed door propaganda-achtige informatie over de grootsheid van Amerika als het gaat om ruimtereizen. Van de eerste Apollo I-missie, van ontploffende raketten, via overleden bemanningen en de bouw van een ruimtestation dankzij de recyclebare Space Shuttles, kom je in een soort roes van Amerikaans doorzettingsvermogen, patriottisme en onoverwinnelijkheid.

Bijna emotioneel word ik bij de beelden van John F Kennedy die in 1962 aankondigde dat Amerika binnen tien jaar zou landen op de maan. ‘Onze voorsprong in de wetenschap en industrie, onze hoop op vrede en veiligheid, verplichten ons daartoe. We reizen naar de maan, niet omdat het makkelijk is, maar omdat het moeilijk is. We hebben er voor gekozen die uitdaging aan te gaan!’

Het Spaceshuttle-programma kwam voort uit de behoefte niet iedere raket eenmalig te gebruiken. Alle belangrijke onderdelen van de Spaceshuttle, inclusief de twee raketten die werden gebruikt bij de lancering, kwamen terug op aarde en werden hergebruikt. Die behoefte om duurzamer met de aarde en haar bronnen om te gaan lijkt verder weg te staan van de dagelijkse Amerikaanse realiteit dan ooit. Wellicht mede dankzij een president die zich terugtrekt uit alle klimaatakkoorden en die na een koude week in New York meent bewijs te hebben voor het niet-bestaan van global warming. In ons eerste hotel (Hampton Inn, daar zou het niet aan moeten liggen), krijgen we bij het ontbijt uitsluitend plastic wegwerpservies en -bestek. En in de weken daarna blijken de boodschappen in iedere supermarkt verpakt te worden in een eindeloze hoeveelheid plastic tasjes. Zonnepanelen zien we eigenlijk nergens. Personenauto’s hebben een motor die even zwaar is als bij ons die van een stadsbus. En dan niet zo’n elektrische hè?!

Ik hoop maar dat Florida niet representatief is voor de rest van de VS. Het besef van de gemiddelde Amerikaan dat we iets moeten met onze planeet willen twee of drie generaties na ons er nog kunnen wonen, lijkt angstwekkend beperkt. En als Amerikanen toch niet willen recyclen, laat ze dan in ieder geval de huidige president snel bij de vuilcontainer zetten.

Chris

I FEEL SORRY FOR THOSE PEOPLE HAVING SUCH A PRESIDENT (Chris, Nederlandse versie below)
While we celebrate Christmas and New Year with family in Florida, we see #realdonaldtrump lying on national television every day. Government employees are not paid during the shutdown, and the country is divided into two groups: before and against the wall between Mexico and the US. I have rarely seen a president in a democratic country that is as polarizing as the current American. Less concerned han about the wall, the expenses of his charity foundation, the interference of the Russians and the sexcapades of Trump, seems the average American with his climate policy.

In his comments and speeches, Donald Trump is reminiscent of the worst dictators in the most primitive banana republics. Where America once stood for progress and opportunities, the country has now become an inward-looking, unreliable partner where domestic crises block a constructive foreign policy. That is my personal opinion. In an era in which everyone can post the most primitive letter diarrhea on social media, I think a little personal comment is okay, isn’t it?

We do not have a lot of trouble with the shutdown. A visitor center in a National Park is unmanned because the employees receive no wages. The note on the door asks for understanding. As caring foreigners, of course we understand. That those people have such a president makes us feel sorry anyways, and that they do not get income during end-of-year holidays makes it even more annoying.

Thanks to the arrival of grandfather and grandmother, (sister), brother-in-law and nephews we have a wonderful program with city (Miami), beach, Florida Keys, Everglades (with lots of alligators and other animals), and of course the inevitable funparks in the Orlando area. Although I always have some difficulty with the meaning of the word 'fun' when it comes to theme parks, I think the theme park Kennedy Space Center is really cool. From the moment of entry you will be brainwashed by propaganda-like information about the grandeur of America when it comes to space travel. From the first Apollo I mission, from exploding missiles, through deceased crews and the construction of a space station thanks to the recyclable Space Shuttles, you come across a kind of daze of American perseverance, patriotism and invincibility.

I become almost emotional with the images of John F Kennedy who in 1962 announced that America would land on the moon within ten years. 'Our lead in science and industry, our hope for peace and security, oblige us to do so. We travel to the moon, not because it is easy, but because it is hard. We have chosen to take on that challenge! "

The Space Shuttle program stems from the need not to use every rocket once. All major parts of the Space Shuttle, including the two missiles used at the launch, returned to Earth and were reused. The need to deal more sustainably with the earth and its sources these days seems to be further away from everyday American reality though. Perhaps thanks to a president who withdraws from all climate agreements and who after a cold week in New York thinks he has evidence for the non-existence of global warming. In our first hotel (Hampton Inn, that shouldn’t be the problem), we only get plastic disposable tableware and cutlery at breakfast. And in the following weeks, the groceries in every supermarket appear to be packed in an endless amount of plastic bags. We actually do not see solar panels anywhere. Passenger cars have an engine that is as heavy as that of a city bus in Holland. And not an electric one!

I hope that Florida is not representative for the rest of the US. The average American’s realization, that we need something with our planet if two or three generations after us want to live there, seems terribly limited. And if Americans do not want to recycle anyway, let them at least put their current president in the garbage container soon.

Chris