CAREERCHANGE IN DE AUSTRALISCHE OUTBACK! (PAULIEN, ENGLISH VERSION BELOW)

Afgelopen week ben ik opnieuw terug gekeerd naar mijn jeugd. Het was bijna 20 jaar geleden dat ik voor het eerst voet zette op Leconfield. Een boerderij in the middle of nowhere, meer dan 6 uur rijden ten noordwesten van Sydney in de buurt van Tamworth. Destijds met mijn rugzak vol verwachting en een aantal rimpels minder, nu in een camper met mijn eigen gezin. Ik bleek de eerste backpacker in de geschiedenis van de school die ooit is teruggekeerd met zijn familie. 

Een Jillaroo-Jackaroo-cursus heet het, door Faya kortweg aangeduid als ponykamp: een week lang met je eigen paard rijden, schapen en koeien drijven, schapen scheren, lasso werpen, buiten slapen, hekken repareren…. En ja, het is echt zo leuk als het klinkt. Het was nog net zo gaaf als 20 jaar geleden, misschien nog wel leuker omdat je het nu deelt met je gezin en je kinderen zo ziet genieten.

Je waant je alleen op de wereld, nou ja, als je de geweldige medewerkers en mede-cursisten even weg denkt. Geen internet, geen telefoon, alleen na een fikse klim bovenop een heuvel met een beetje geluk  een streepje bereik. Voor mij, als moeder van een digitale generatie een verademing!

Het zijn lange dagen. Je staat vroeg op, bent veel in de weer, zit uren in het zadel en hebt afwasdienst. En heb je enig idee hoe zwaar een schaap is als je hem moet verplaatsen als hij dat zelf een heel slecht idee vindt? En dat alles terwijl het zonnetje lekker op je hoofd brand. Maar wat is het gaaf om hele dagen buiten te zijn, zwart van stof en zweet ’s avonds neer te ploffen bij het kampvuur en daar met je ‘cursusgenoten’ de dag door te spreken. En omdat je niet iedere dag een kalf met een lasso vangt of te paard een kudde schapen vanuit de heuvels naar beneden drijft, zit je nooit om een praatje verlegen.

Ik heb deze week weer een beetje de cowgirl in mezelf terug gevonden. Weggaan voelde als afscheid nemen van familie… En de kids hadden het liefst onze camper vol geladen met de honden, maar dat vond Chris dan weer niet zo’n goed idee.

En nu zijn we weer onderweg met onze motorhome, op naar nieuwe avonturen! Met in onze zak een heus diploma en referentiebrief, waarin staat dat ik me de beginselen van het Australische boerderijwerk heb eigen gemaakt, dat ik over een prettige persoonlijkheid beschik en een goede instelling heb. Niks staat een careerchange meer in de weg!

Yihaaa!

Paulien

(PS: op de fotopagina van onze reisblog kan je foto’s vinden van ons Leconfield avontuur) 

CAREERCHANGE IN THE AUSTRALIAN OUTBACK! 
Last week I returned to my childhood. It was nearly 20 years since I first set foot on Leconfield. A farm in the middle of nowhere, more than 6 hours drive northwest of Sydney near Tamworth. Back then with my backpack full of expectations and less wrinkles, now in a motorhome with my own family. I turned out to be the first backpacker in the history of the school that returned with her family.

It is called a Jillaroo-Jackaroo course, by Faya referred to as pony camp: a week of riding your own horse, mustering sheep and cows, sheep shearing, lasso throwing, sleeping outside, repairing gates .... And yes, it is really as good as it sounds. It was just as cool as 20 years ago, maybe even more fun because you now share it with your family and see your children enjoying themselves so much.

It feels like it is just you, the animals and the hills, well, if you think away the great employees and co-students. No internet, no telephone, only after a steep climb to the top of a hill with a bit of luck a dash of reach. For me, as a mother of a digital generation, a big relief!

They are long days. You get up early, are busy all day, sit in the saddle for hours and have washing up duties. And do you have any idea how heavy a sheep is if you have to move it when the sheep itself thinks it is a very bad idea? And all that while the sun burns on your head. But it is so cool to be outside the whole day, being all dusty and sweaty when you sit down at the campfire at night to talk about your adventures with your ‘fellow students’. And because you do not catch a calf every day with a lasso or drive a flock of sheep down the hills, you're never shy of a chat.

I've found a bit of the cowgirl back in me this week. Going away felt like saying goodbye to family ... and the kids wanted to load our motorhome with all the dogs, but Chris thought that was not a good idea at all.

And now we are on our way again with our motorhome, on to new adventures! With a diploma and reference letter in my pocket, which states that I have mastered the principles of Australian farm work, that I have a pleasant personality and a good attitude. Nothing stands in the way of a career change!

Yihaaa!

Paulien