TOP-5 VAN DINGEN DIE IK ABSOLUUT NIET MIS (Chris, English version below)

Ik heb het beloofd. En wat je belooft ... wordt mij regelmatig tegengeworpen door mijn kinderen, ... dat moet je doen! Dat is zó lastig met kinderen. Alles, letterlijk álles wat je ze leert, wordt op een dag tegen je gebruikt! Maar goed, ik heb beloofd een top-5 te maken van dingen-die-ik-niet-mis. Na daar een paar weken over te hebben nagedacht, zou ik die liever niet maken. Het wordt namelijk al snel negatief. En als ik ergens een hekel aan heb, is het negativiteit.

5. Het weer
Klagen is erg, maar klagen over het weer dat is ... Precies! Dan heb je gebrek aan andere bezigheden. Het is volstrekt nutteloos. Het weer wordt er namelijk niet anders van, dus wat een verspilling van energie. Die je dan toch al niet hebt, omdat het gebrek aan zon een tekort aan vitamine D veroorzaakt, wat je weerstand omlaag brengt, waardoor je dagenlang loopt te snotteren en met een overdosis paracetamol wanhopig probeert de onstuitbaar opkomende griep te bedwingen. Kortom, de zekerheid van zon en de bijbehorende energie is wel lekker, de zekerheid van teveel grijze grauwheid mis ik niet.

4. Nieuws
Thuis check ik elk uur Twitter. Even kijken wat er aan de hand is in de wereld. Of in de vastgoedwereld. Of in de bouw. Of in Amsterdam. Ik ben geen nieuwsjunk, maar voel kennelijk wel die permanente drang om te weten wat er gebeurt. Dat gevoel ben ik al een week of zes kwijt. Ik heb eigenlijk geen idee van de headlines van dit moment. Niet thuis, en eigenlijk ook niet in de rest van de wereld. Of het te maken heeft met mijn zuinigheid en als gevolg daarvan beperkte online presence, of dat ik last heb van nieuwsintolerantie, ik weet het niet. Eerlijk gezegd hoop ik dat mijn interesse in actualiteit terugkeert. Maar vooralsnog mis ik die nieuwshonger niet.

3. Verkeer
Ik houd best wel van rijden in mijn auto. Al eerder memoreerde ik aan dakje open, muziek aan, rondje Amsterdam etc. Maar ik zeg met nadruk: rijden. Want files, daar heb ik echt haat aan. De afgelopen twee jaar had ik het geluk in Amsterdam te mogen werken. Regelmatig pakte ik de fiets en trapte me met een glimlach via IJburg, Amsterdam Oost en de Pijp richting de MVA-headquarters in de Frans van Mierisstraat. Maar als ik afspraken  had en de auto pakte, kon het gebeuren dat ik op de IJburglaan al vastliep. Vervolgens stond ik dan voor het dilemma van een stilstaande Ring A10 of een stilstaande route binnendoor via de Piet Heintunnel, om vervolgens ruim een uur later en slechts 15 kilometer verderop te laat mijn eerste afspraak binnen te rennen. Ik mis dat niet!

2. Politici
Vier dagen New York, een tiental televisies in elke uitspanning, en daarop vrijwel permanent het ontevreden hoofd en narcistisch gereutel van Amerika’s frontman, zou je bijna doen terugverlangen naar Geert Wilders. Bijna hè! Want wat mís ik die Nederlandse politici niet. En de Amsterdamse nog minder. Al reizend een beetje om mij heen kijkend, is mijn voorzichtige conclusie toch wel dat wij in Utopia wonen. Er valt bij ons gewoon niks te klagen. Iedereen heeft te eten, iedereen die wil kan een dak boven zijn hoofd hebben, iedereen heeft recht op gezondheidszorg, we zorgen voor onze ouderen, alle kinderen kunnen naar school, we hebben schoon drinkwater, ons openbaar vervoer is goed, de werkloosheid is lager dan ooit en we leven in een relatief veilig land. Natuurlijk moeten we in NL zorgen dat we meer geld vrij maken voor zorg. Natuurlijk moeten we leraren beter betalen. Natuurlijk moeten we zorgen voor meer woningen. Maar niet klagen! Even geen huilie huilie door Nederlandse politici is een verademing!

1. Het schema
Thuis zijn Paulien en ik een soort SWAT-team. Elke weekdag start bij ons met een call rond een uur of 6 in de ochtend. In een korte briefing tijdens het ontbijt van yoghurt en cornflakes, worden de teamleden van de eenheid geïnformeerd over de targets van die dag, inclusief tijdschema’s, procedures en identificatie van doelen. De bepakking wordt in orde gemaakt: voor alle commanders een eigen uitgebalanceerd dieet van vezels, fruit, vitaminen en mineralen. Gedurende de dag wordt gewerkt volgens een strak tijdschema, waarin school, ponies, sport, werk, eten, ipad, opruimen, naar bed gaan en alle noodzakelijke daartussen plaatsvindende transportbewegingen één voor één worden afgevinkt. Tijdens de debriefing, die vaak plaatsvindt als we een uur daarvoor al naar bed hadden gewild, vragen we ons vertwijfeld af hoe anderen dit doen. De momenteel ingelaste heisessie biedt de mogelijkheid te genieten van de afwezigheid van dit schema. Tevens komt de vraag op wat er gebeurt als de aansturing van de eenheid in de toekomst zou komen te vervallen, zodat sprake is van zelfsturende individuen.

Bij begrijpend lezen heb ik gisteren aan Faya mogen uitleggen dat een tekst vaak eindigt met een conclusie: een soort samenvatting van de belangrijkste onderdelen van de tekst. Ik ben zelf echter nooit goed geweest in begrijpend lezen.

TOP-5 OF WHAT I DO NOT MISS AT ALL
I promised. And what you promise ... is regularly thrown against me by my children, ... you have to do! That is so difficult with children. Everything, literally everything (!) you teach them, is being used against you one day! Anyway, I promised to make a top-5 of things-that-I-not-wrong. After thinking about it for a few weeks, I would rather not make it. It quickly becomes negative. And if I hate something, it's negativity.

5. The weather
It is annoying to complain all the time, but complaining about the weather that is ... Exactly! Then you have a lack of other activities. It is completely useless. The weather won’t change, so what a waste of energy. Which you do not have, because the lack of sun causes a shortage of vitamin D, which lowers your resistance, causing you to snort for days and with an overdose of paracetamol desperately tries to control the unstoppably rising flu. In short, the certainty of sun and the accompanying energy is good, I do not miss the certainty of too much Dutch grey weather.

4. News
At home I check Twitter every hour. Let's see what's going on in the world. Or in the real estate world. Or in construction. Or in Amsterdam. I am not a news junk, but I do feel that permanent urge to know what is happening. I've lost that feeling for a week or six. I actually have no idea of ​​the headlines at the moment. Not at home, and actually not in the rest of the world. Whether it has to do with my limited online presence, or that I suffer from news intolerance, I do not know. Frankly, I hope that my interest in current affairs returns. But for now I do not miss that news hunger.

3. Traffic
I like to drive in my car. I previously recalled a roof, music on, around Amsterdam etc. But I say driving (!) Because traffic jams, I really hate that. I have been fortunate enough to be able to work in Amsterdam for the past two years. Regularly I picked up the bike and cycled with a smile on my face from IJburg, through Amsterdam Oost and de Pijp towards the MVA headquarters in the Frans van Mierisstraat. But if I had appointments and picked up the car, it could happen that I was hitting traffic already on the IJburglaan. Then I stood before the dilemma of a stationary Ring A10 or a stationary route through the Piet Hein Tunnel, only to enter my first appointment more than an hour later and only 15 kilometers away. I do not miss that!

2. Politicians
Four days in New York, a dozen televisions in every club, and almost permanently the discontented head and narcissistic voice of America's frontman, would almost make you want to go back to Geert Wilders. Almost eh! Because I do not know those Dutch politicians. And the Amsterdam even less. Traveling around me a bit, my cautious conclusion is that we live in Utopia. There is simply nothing to complain about. Everyone has something to eat, everyone who wants can have a roof over their heads, everyone is entitled to health care, we take care of our elderly, all children can go to school, we have clean drinking water, our public transport is good, unemployment is lower than ever and we live in a relatively safe country. Naturally, we must ensure that we make more money available for healthcare in the Netherlands. Of course, we have to pay teachers better. Of course we have to provide more homes. But do not complain! The absence of complaining Dutch politicians is a relief!

1. The schedule
At home, Paulien and I are some sort of SWAT team. Every weekday starts with a call around 6 o'clock in the morning. In a short briefing during breakfast of yogurt and corn flakes, the team members of the unit are informed about the targets of that day, including time schedules, procedures and identification of targets. The pack is made in order: for all commanders a balanced diet of fiber, fruit, vitamins and minerals. During the day we work according to a strict timetable, in which school, ponies, sports, work, food, ipad, cleaning up, going to bed and all necessary transport movements between them are checked one by one. During the debriefing, which often takes place at the moment we wanted to go to bed an hour earlier, we doubtfully ask ourselves how others do this. The current session offers the opportunity to enjoy the absence of this schedule. The question also arises of what happens if the management of the unit should be canceled in the future, so that self-managing individuals are involved.

In Dutch lesson I had to explain to Faya yesterday that a text often ends with a conclusion: a kind of summary of the most important parts of the text. I was never good at Dutch lesson myself.