HOEZO VAKANTIE? (Chris, English version printed below)

‘Maar wat doe je dan de hele dag?’, vroeg iemand mij pas. Ik moest er echt even over nadenken. We hebben dagen dat we om half tien in bed liggen omdat we zo druk zijn geweest. Maar waarmee? Nou, eten maken, boodschappen doen, les geven aan de kinderen, uitzoeken welke treinen we moeten boeken op Java, accommodaties zoeken op Booking.com, de reis in Vietnam, Nepal en Centraal-Azië voorbereiden, visa aanvragen, tickets omboeken, tent opzetten, duizenden kilometers rijden met de camper, paar uurtjes werk per week, foto’s uitzoeken, een paar keer per week hardlopen, en inderdaad … onze reisblog bijwerken.

En dan is het ook nog de bedoeling dat we dingen doen en iets leren over de landen waar we doorheen reizen. We proberen de kinderen en onszelf iets bij te brengen over de geschiedenis, cultuur, taal, inwoners, regeringsvorm, godsdienst, munteenheid, natuur en/of muziek van die landen. Niet allemaal tegelijk hoor, daar zijn onze kinderen niet tegen bestand, maar gedoseerd, soms en bij voorkeur als ze het zelf niet door hebben.

Toen iemand pas zei dat het niet uitmaakte dat ik iets over het hoofd had gezien in een aan mij toegezonden e-mail ‘je bent tenslotte op vakantie’, welde een gevoel van verontwaardiging in mij op. Vakantie?! Je moest eens weten hoe druk we het hebben. 

Nu is klagen wel het allerlaatste wat ik ga doen. We hebben net negen weken mogen rondtrekken in een camper door Nieuw-Zeeland en Australië. Nooit hebben we langer dan vier nachten ergens gestaan, soms zelfs maar één. Vaak zetten we bij een meerdaags verblijf de tent naast de camper. Op de laatste camping in het Nationale Park The Grampians liepen de kangoeroes en herten letterlijk om de tent heen. De laatste week in Australië hadden we een appartement in Perth. Nooit eerder geweest, maar een fantastische stad met de rivier, baai, zee en lekker weer als smaakmakers. En een echt bedrijfsleven en skyline die de sfeer van een wereldstad toevoegen. 

Afgelopen vrijdagavond om tien uur ’s avonds zijn we opgehaald bij ons appartement in Perth. Om tien over één ’s nachts vlogen we naar Singapore, om vandaar zaterdagochtend om acht uur door te gaan naar Bali. Daar na aankomst een taxi in geschoven die ons drie uur later afzette bij ons onderkomen voor deze week in Amed. Altijd weer spannend waar we terecht komen. Dit keer ligt ons verblijf direct aan zee. We hebben een eigen tuin hier met daarin slaapkamers in drie afzonderlijke huisjes, een keuken, een overdekt terras om te eten en een zwembad waar Vince vandaag zo lang in heeft gelegen dat hij bijna kieuwen heeft ontwikkeld. Dat kwam goed van pas, want toen we op zee aan het varen waren bleek de kajak lek en moesten we een eind terug zwemmen. Loïs en Faya hebben op deze chilldag voornamelijk gechilled en wat gelezen voor school, Paulien heeft gekeken wat we de komende drie weken op Bali aan activiteiten kunnen doen. We hebben een nacht overgeslagen, dus allemaal de behoefte om een beetje bij te komen.

Morgen hebben we weer een schooldag. Die begint meestal om 10 uur na het ontbijt, en die eindigt drie uur later voor de lunch. Als het schoolwerk niet af is gaan we in de middag nog door. Zelf vind ik het waanzinnig leuk om de kinderen dit jaar met school te begeleiden. Maar het is niet altijd eenvoudig. Wij switchen op schooldagen voortdurend van rol: soms ouders, soms docent, en aan het eind van de dag altijd weer ouders. Voor onze kinderen is dat ook lastig. Als rechtgeaarde puber vindt Loïs elke vorm van inmenging in haar leven door haar ouders overbodig, misschien zelfs onwenselijk. Vince vertelt liever moppen dan dat hij werkwoorden vervoegt, en Faya is weliswaar ijverig, maar heeft een bepaalde vorm van eigenwijsheid van haar moeder geërfd 😉 Kortom, mijn respect voor de leerkrachten en coaches op school is nog verder toegenomen, en dat was al behoorlijk groot voordat we op reis gingen.

Vandaag zijn we officieel zeven maanden onderweg. De komende tijd staan de relatie van Nederland en Indonesië op het programma, cultuur en geschiedenis van Vietnam, en de vele facetten van grootmacht China. Maar we gaan ook zwemmen, vissen, varen en een heleboel andere leuke dingen doen. Bovendien kijken we erg uit naar de komst van de ouders van Paulien hier in Bali, en van onze vriendin Astrid in Nepal. Kortom, nog vier fascinerende maanden te gaan voordat we thuis straks rustig kunnen bijkomen van dit avontuurlijke jaar.

WHAT DO YOU MEAN … HOLIDAYS? 
‘But what do you do all day?’ Someone recenly asked me. I really had to think about it. There is days that we go to bed at half past nine because we have been so busy. But, doing what? Well, making food, getting groceries, teaching the children, figuring out which trains to book in Java, finding accommodations on Booking.com, preparing the trip in Vietnam, Nepal and Central Asia, applying for visas, rebooking tickets, setting up a tent , driving thousands of kilometers with the camper, working a few hours a week, selecting photos, running a few times a week, and indeed ... updating our travel blog.

And then it is also the intention that we do things and learn something about the countries we travel through. We try to teach the children and ourselves something about the history, culture, language, inhabitants, form of government, religion, currency, nature and / or music of those countries. Not all of them at the same time, our children are not capable of that, but dosed, sometimes and preferably if they do not realize it themselves.

When someone recently said it didn't matter that I had missed something in an e-mail sent to me ‘since I’m on vacation’, I felt a sense of indignation. Vacation?! You obviously have not the slightest idea how busy we are.

But complaining is the very last thing I will do. We have just been traveling around New Zealand and Australia for nineweeks. We have never been somewhere longer than four nights, sometimes even just one. We often put the tent next to the camper during a stay of several days. At the last campsite in The Grampians National Park, the kangaroos and deer literally walked around the tent. The last week in Australia we had an apartment in Perth. Never been before, but a fantastic city with the river, bay, sea and good weather as seasoning. And a real business world and skyline that add the atmosphere of an international city.

Last Friday evening at ten o'clock in the evening we were picked up at our apartment in Perth. We flew to Singapore at ten past one in the morning, and from there to Bali on Saturday morning at eight. After arrival we took a taxi that dropped us off three hours later at our accommodation for this week in Amed. Always exciting where we end up. This time our stay is right on the sea. We have a private garden here with bedrooms in three separate houses, a kitchen, a covered terrace for eating and a swimming pool where Vince has been in for so long today that he has almost developed gills. That came in handy, because when we were at sea the kayak turned out to be leaking and we had to swim a bit back. On this chill day, Loïs and Faya mainly chilled and read for school, Paulien has looked into what we can do in Bali in the next three weeks. We skipped one night, so all need to recover a bit.

We have another school day tomorrow. It usually starts at 10 o'clock after breakfast, and ends three hours later before lunch. If the school work is not finished, we will continue in the afternoon. Personally, I think it is incredibly fun to help the children with school this year. But it's not always easy. We constantly switch roles on school days: sometimes parents, sometimes teachers, and at the end of the day always parents again. This is also difficult for our children. As a true teenager, Loïs finds any form of interference by her parents unnecessary in her life, perhaps even undesirable. Vince prefers to tell jokes than to conjugate verbs, and although Faya is diligent, she has inherited a certain form of stubbornness from her mother 😉 In short, my respect for teachers and coaches at school has increased even further, and that was already quite high before we went on a trip.

Today we are officially on the road for seven months. In the coming period, the relationship between the Netherlands and Indonesia will be on the program, culture and history of Vietnam, and the many facets of China's great power. But we also go swimming, fishing, boating and doing a lot of other fun things. Moreover, we are very much looking forward to the arrival of Paulien's parents here in Bali, and of our friend Astrid in Nepal. In short, four more fascinating months to go, before we can quietly recover from this adventurous year at home.